Bu yazıya
başladığımda perşembeydi. Belki başka bir gün. Ama her gün salı. Uzun bir
süredir pazartesiden farklı bir gün yok. Belki bütün bunlar başladığında
pazardı. Çarşambaya o kadar benziyor ki. Sadece her gün aynı. Hiç bir günün
yarını yok. Bir önceki güne geri dönebilirim, ondan öncekine de. Ama asla
ilerlemez. Kontrolün bende olduğunu hayal edebilirim sadece. Etmiyorum değil.
Bazı günler, belki her belkiyse hiç. Farkındalığımı yitirmiş olabilirim, ruhumu
bir yerlerde bıraktığımdansa eminim. Geri dönebileceğimi düşünürken belki de
boşuna harcanıyor zaman. Zaman insan yaratısı, hiç bir şeyin kaybolduğu yok
aslında. Sadece farklı bir şeyin içindeyim. Bir depresyon belki. Bazı anların
farklılıkları var. Küçük şeyler. Zaman içinde anlamsızlaşanlar. Bazıları gibi
unuttuklarım. Kimse kelimesinden uzaklaşıyorum bilmediğim anda. İçime bir adım
daha atıyorum ve karanlığımda kayboluyorum.
