Bu sadece benden çok.

Biliyor musun ne? Eğer elimden gelseydi isteğinin olması için her şeyi yapardım. Gerekseydi kendimi harcardım. Bütün bunları bir saniye bile düşünmeden yapardım. Düşünmeden hareket etme diyorsun her zaman ama üzgünüm, senin mutsuz olman tüm mantığımı yerle bir ediyor. Bununla yaşayamıyorum. Konuya geri dönmek gerekirse elimden hiç bir sikim gelmiyor. Yapabileceğim hiç bir şey yok. Bütün bunlar benim dışımda gerçekleşen şeyler, bensiz olan şeyler ve tüm bunlar yüzünden her nasılsa senden dışarıda kalıyorum. Seni teselli edemediğim için üzgünüm. Çünkü ben yetersizim, farkındayız.
Daha çok çabala tuncay, yeteri kadar çabalamıyorsundur. Peki nereye kadar? Nereye kadar bütün bu yeterliliğe gelmemi bekleyeceksin? Nereye kadar bu depresyonuma katlanabileceksin? Pes edeceğin gün gelecek. Ve o gün ben de biteceğim. Yeniden bu kadarını yapabildiğim için özür dilerim.