Yorgun.

Yirmi yıldır yaşayan bir insanım. Bir çok insana göre çok gencim. Özellikle söz konusu ölüme gelince herkesin ağzına dolanmış bir "daha çok gençsin" var.  Evet, belki henüz erken. Fakat erken bile olsa çok fazla yaşadıklarım. Belki bana çok. Çünkü ben yoruldum.
Bir çok yara izim var. İnsanların sayısızca derinleştirip kanattığı, bedenimden kaybolsa da asla zihnimden kaybolmayan izler. Her zaman beni takip edip, kim olduğumu hatırlatan izler. Hiçbir şeyin iyileştiremediği ve kimsenin bunu kabullenmediği. Denedikçe kabuk bağlamışları kavlatıp, su yüzüne çıkan baloncuklar gibi zihnime karanlığı doldurduklarının farkında olmamaları suçları.
Yine de her yaranın altında bir insanım. Fazlasıyla yorulmuş bir insanım. Savaşmaktan, çabalamaktan ve yara almaktan bıkmış, nefes almaktan kanı çekilmiş bir insanım. Artık durun. Benden fazlasını istemekten vazgeçin. Çünkü geriye bir tek bitiremediğim hayatım kaldı.