Depresifliğini sessizce izleme kabiliyetimden ötesi yok.

Bir yerlerde alıştım buna. Asıl üzücü olan şu son söylediğim. Alışmış olmak. İnsanın acıya alışıyor olması. Canının acımasına gerek yokken.
Ama dünya harika bir yer değil. Hiçbir zaman olmadı ve benim için de olmasını beklemem şımarıklık olurdu.