Çarşamba, Şubat 20, 2013

Ne zaman öğreneceksin?

Neler yaşıyor olduğunun, kim olduğunun ve ne yaptığının hiç bir önemi yok? Anlamak istemedikçe anlamazsın. Bir kez daha, sana anlatıyorum Tuncay. Hiç bir haltın bir önemi yok hayatında.
Amcan mı ölmüş? Günlerdir kafanda saçma salak düşüncelerle mi dolaşıyorsun? Ağlayacak bir omuzun ne önemi var değil mi? Hayat devam ediyor nasıl olsa değil mi?
Kimse nasılsın diye sormuyor mu? Çare yabancılar da mı sandın? Kim sikliyor ki seni? Ailen mi? Hah. Daha dün ağlıyordun sahile karşı.
Kim geldi yanına? Kim sordu halini, hatrını? Babanla en son ne zaman konuştun? Sevilmiyorsun. Alışmıştın hani? Yine mi yalan söylüyosun kendine?
Sorularıma daha ne kadar sessiz kalıp ağlayacaksın? Üzüldüğünü gören kimse yok. Sen yalnız ölecek olanlardansın. Bunu anlaman için kaç insanın sana sırtını dönmesi gerekiyor? Çünkü hayatın bu acıklı şekilde devam edecek.
Yine mi ağlıyorsun? Durma. Sanki bir şeyi iyileştirecekmiş gibi. Sanki, sanki senden bir sik olurmuş gibi.

Cuma, Şubat 08, 2013

Peki ya benim hikayem ne?

Saklanacağım bir yer yok. Güvendiğim biri yok. Arkadaşım yok. Ailem yok. Gideceğim bir yer yok. Pek tabii bir hayatım yok. Nefretten oluşan bir dünyam var. Gün ışığını görmediğim günlerim, saatlerce uyuduğum, dolup taşırdığım kül tablaları ve yemediğim yemekler. Et yiyemiyorum sebzelerin arasında. Sebzeleri de sevmiyorum. Tünelin sonunu sigaramın ucundaki ateşle arıyorum. Nefes alamamak mı? Yaşamadığım şey değil. Çok yükseklere de tırmandım. Fazlasıyla içtim. Ama zamanım asla bitmedi. Kaçıp gidemedim. Korktum. Kaybedecek bir çok şeyim varmış. Hikayem ne ki? Derinlere gömdüğüm insanlar mı? Kanayan yaralarım mı? Ne kadar ilgi çekici olabilir? Kim dinler ki. Anlatabilir miyim ki..

Cumartesi, Şubat 02, 2013

İnsanlar.

Gerçekten artık sıkıldım bunların dönüp dolaşmasından. Lütfen kendi özeleştirinizi yapın, karşılaştırın ve sonra gelin bende suç arayın. Benim de bir gururum var.