Geceler, karanlıklar ve kabuslara dair.

Bazı geceler vardır, bir şarkı tüm hayatınızı elinizden alır. Duyduğunuz anda; düşünceleriniz yok olur, teniniz solar, gözleriniz boş bakar, elleriniz titrer, gözyaşalarınız sanki hep oradaymışçasına akar, ölmeyi dilediğiniz tüm o geceleri hatırlarsınız. Tek bir şarkı, bir kaç melodi, notalar, sözler, her şeyiyle, bir tek şarkı, götürür ruhunuzu. Karşı koyamazsınız. Hangi gidene karşı koyabildiniz ki? Kim kaldı ki geriye. Etrafınıza bakarsınız, halinize acırsınız. Gerçekten de hayatınızın sonuna kadar kendinizle başbaşasınız.
Sorun ne? Şarkılar mı, siz mi? Ne kadar değeriniz var, değer verilecek bir şeyiniz mi var?
Bütün sorular aklınıza akın ederken, onları engelleyen tek bir şey var. O derin umutsuzluğunuz. Öyleki, yaşamsal her şeyi yok eder. Yapışkan ve simsiyah varlığı ile, tüm hücrelerinize nüfuz eder. Siz artık ondan ibaret olursunuz. Bir zamanlar, başkasından ibaret olduğunuz gibi.
Bazı geceler, yine ölmeyi dilersiniz. Her şeyden çok, bunu istersiniz. Ne bir umut, ne bir kişi ne de başka bir gün, sadece ölmeyi dilersiniz. Sizi tutan şey nedir ki burada? Yapayalnız ve acı dolu benliğiniz dışında başka bir şey kalmamıştır dünyada.
Derin nefesler alırsınız. Ama bu sadece hayattan yorulmuş kalbinizi daha çok kanatır. Başka bir an daha geçirmek istemeyen elleriniz, tırnaklarıyla sizi tırmalar. Söz dinlemeyen ayaklarınız yatağa tekmeler. Öyle ki, içiniz kalbinizden akan kanla dolup taşar. Kesiklerden dışarı sızar. Bileklerinizden, parmak uçlarınızdan, dudaklarınızdan.
Bazı geceler vardır, asla gündüz olmayacak gibi karanlık. Bir daha ışık göremeyeceğinize o kadar emin olursunuz ki göğüs kafesiniz dar gelir. Uçup gitmek ister kalbiniz. Sizden uzaklara ve sizin yapabileceğiniz bir şey kalmamıştır. Çünkü kulaklarınızdan giren her ses sizi derinlere iter. 
Tek bir şarkı, sizi ölüme sürükler. Ve siz, sadece oturup dinlersiniz. Sizin dışınızdaki her şeyin, ne kadar güzel olduğunu.  Giden insanların sizsiz nasıl iyi olduklarını. Sizin ne kadar acınası olduğunuzu. Ağlarsınız.  Sanki şu güne kadar bir halta yaşamış gibi. Ne kadar özel olabilirsiniz? Ne kadar hayatta kalabilirsiniz?
Tek bir şarkı, size gerçeği hatırlatır; tek bir insan hayatınızı mahveder. O da sizden başkası değildir zaten.