Seni özlüyorum. Hayatımın o büyük parçasına yayılan benliğini özledim. Sadece seninle kalmadım, her şeyi özledim o zamanın. Her saniyeyi, her nefesi, her düşünceyi özledim. Çarşafları elime geçirip çekiştiriyorum, belki zamanı geri alabilirim diye. Daha bir gün bile geçmedi ve önümde aylarım var. Zamanın göreceliliği aleyhime işliyor adeta.
Her yer anılarla dolu, her cisim. Fanı açtım, gömleğini giydim, bana bıraktığın her şeye dokundum. Parçalanmış hissediyorum. Ama eksiklerim var. Gülüşün yok, sesin yok, bakışların yok. Donuk fotoğraflar bile benden daha mutluymuş gibi hissediyorum.
Anılar o kadar canlı, o kadar gerçek ki katlanması zorlaşıyor geçen dakikalarda. Kalbimi delip geçen mızraklara benziyor hepsi. Amına koduğumun hardalına bakıp ağlıyorum ya. Hala yanımdasın sanıp odaları gezip duruyorum. Bomboş, sessiz ve soğuk her yer. Bu şehir sensiz kaosun kıyısında. Bense gelen her özlem dalgasında daha da dibe battığım depresyon okyanusunda.
Seni çok özlüyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder