Perşembe, Kasım 14, 2013

20.

Umrunda olduğunu biliyorum. Her zaman orada olduğun için, her zaman kafamın içinde olduğun için, bana nasıl baktığını bildiğim için. Umrunda olması gerektiği için. Belki sadece öyle olmasını istediğim için.
Ama biliyor musun? Hiçbir şey göründüğü kadar kolay değil. Devam etmenin ne kadar güç olduğunu yaşadığım her günde daha da idrak ediyorum. Sanki her şeyi kaybetmek için başladım hayata. Söyledikleri bütün o iyi ki doğdunlar bana bunu hatırlatıyor. Kaybettiğim her şeyi.
Bundan sonrası için plan yapmadım. Her zaman 19'da son bulacağını düşündüm. Sonuna çok yaklaştığım anlar oldu. Ama bir şey beni geri tuttu. Ben yine sadece canımı acıttım.
Başardığım tek şey belki de budur 19 senede. Hayatta kalmak, tüm acıya rağmen. Tüm kayıplarıma rağmen.
Sen gözlerini yumduğun an gideceğim yönü kaybettim. Ben sadece seni takip ediyordum. Çünkü asla doğruyu yapan bir insan olamadım. Hayatın bu kadar acı olabileceğini bilmiyordum. Ben istediğin gibi aynı kalmadım. Ben değiştim. Daha fazlasını gördüm. Asla kapanmayacak yaralara sahip oldum. Asla dolmayan dipsiz kuyular gibi.
Sokaklarını bilmediğim bir şehirdeki evim gibiydi seninle olmak. Beni anlayacağını bildiğim tek insandın. Yine de sana nasıl ulaşacağımı asla bilmiyordum. Sen sadece oradaydın ve bir anda yok oldun.
Belki bir gün daha iyi bir yere ait olduğumu fark edeceğimi düşündün, ama ben bir yere ait olmak için fazla önemsizim. Hayatım hiçlikle dolu ve sanırım kaybettiklerimin hepsi benim suçum.
Belki daha fazla acı çekmemi istemedin. Ama bütün bu olasıklıkların var olması acının kendisiydi. Belki sadece korktun. Ama kurtulan yalnızca sen oldun. Bugün senin kaybolmanın 4. senesi. Geride kalanın ben olmamın 20. Acaba beni hiç düşündün mü? Bugünün benim doğum günüm olduğu hiç aklına geldi mi? Suçlamaya çalışmıyorum. Her şeyden önce nefes alıp almadığını merak ediyorum.
Gittiğinden beri hiçbir şey aynı değil. Kaybolan her şeyi özlüyorum. Her gün canım daha çok yanıyor. Tekrar çocuk olmak istiyorum. Tekrar her şeyi düzeltebilecek bir şeye sahip şansa sahip olmak istiyorum. Ama zaman aylehimize işlemekten başka bir şeye yaramıyor. Biz her zaman ilerliyoruz ve her şey birbirinden uzaklaşıyor. Ben yalnız, yavaş ve acı bir şekilde ölüyorum. Her zaman korktuğum gibi.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder