Konuşmak zorunlu değil.

İnsanlar susmalı söyleyecekleri yalansa eğer. Verilen sözler tutulmayacaksa, olmayan şeylerden konuşulacaksa, hele ki çaresiz bir insana umut verilecekse sessiz olmalı herkes. Çünkü bunlar can acıtır. Diğer bir değişle, siker geçer hayatınızı.

Hayalleriniz sırayla kırılır, düşer, ıslanır. Dayanak bulamazsınız zamanla siz de kırılırsınız. Tabii ki tecrübelerime dayanarak söylüyorum bunları, boş laflar atmıyorum.
Çok çektim. Gerçekten çok çektim şu boş sözlerden, büyük düşlerden. Her seferinde aynı hikaye, her seferinde aynı ben. Bir sarhoşun sözlerine inandım ve kırıldı bütün hayallerim. Islandı kirpiklerim, kelimeler çıkmaz oldu ağzımdan kekelemekten. Canım yandı, çok yandı. Verdiğiniz sözler, umutlar, hayaller hepsi kırıldı. Hepsi tenime battı. Kanattı.  Nefesim kesildi, hayat gözümden kayıp gitti.
Ve nedense hiç dinlenmedim. Konuşmaya çalıştım var gücümle. Tahmin etmesi güç değil, yeni yalanlar türettiler. Kanımla boyadılar gözümü. Aptal gibi her seferinde izin vermemse cabası.
Oysa tek isteğim, yalan söyleyecekseniz hiç konuşmamanız.