Yüksekten atlamak, çığlık atmak ve yaşamak.

Sanki ne kadar bağırırsam yetmiyor. Sadece nasıl kelimesini bilir gibi sayıklıyorum. Arada çıkan ben iyiyimlerse yalandan ibaret. Sanki farklı bir şey söylesem ellerim kanayacak. Düşünmedim değil, bilirsiniz. En azından hangi bıçağı seçmeyeceğimi biliyorum bu sefer, değil mi?
Nasıl hayatına devam edebilir ki? Lanet olası bana yalan söyledi. Beni aldattı. Hayatı bana cehennem etti. Yaşadığım her gün içine sıçtı. Güvenimi kırdı, üstüne bana güvenmediğini söyledi. Hayatımın sonuna dek ne olursa olsun orada olacağını söyledi. Özel olduğumu ve bunun asla değişmeyeceğinden bahsetti. Özür diledi. Zilyonlarca kez özür diledi. Pişmanım dedi. Bana ihanet etti. Benim için ağladı. Yanımda oldu. Kalbim sıkıştığında sanki o öldü. Lanet olsun. Ondan ölesiye nefret ediyorum. Ondan nefret ediyorum. Ve ben ondan.
Kendimi kaybettim. Yine yaptım. Yine kayboldum. Yine kendimi kandırdım. Bugün yine kendi canımı yaktım. İşin kötü yanı bunu benimle birlikte yapıcak kimsenin olmaması. Onu o kadar çok seviyorum ki, bu beni öldürüyor.