Ben sadece yanlış yaparım.

Rezalet biriyim, bu konuda anlaşalım. Bu kadar insan yanılıyor olamaz. Sorun kesinlikle bende. Gerçi bulutsuz bir gündeki güneş kadar belli bu. Ben sadece insaları itmek ve hayatta kalmak konusunda iyiyim. Bu benim lanetim ya da.
Bir yolunu bulan hayatımdan çıkıyor, başka bir seçeneği olduğunda mutlaka beni göz ardı ediyor. Hayatımda kalsalar bile mecburiyetten, kahretsin ki. Her gün onların nefret dolu bakışlarını üzerimde hissediyorum, inkar etseler de bakışlarındaki o kahrolası nefreti görüyorum. Her geçen gün içim buz tutuyor ama ölemiyorum. Ne olursa olsun hayatımda kalacak tek bir kişi var ki onun da benim sahip olduğum kadar büyük sorunları var. Ben tam anlamı ile umutsuz bir vakayım.
Bunu acıyın diye falan yazmıyorum. Tepkilerinizi yine üstüme çekeceğim, farkındayım. Sadece, ben sadece anlatacak birim olmadığı için buraya yazıyorum diğer yazılarım gibi. Yayınlamadığım diğerleri gibi. Fazla şey istediğimin farkındayım, en azından şimdiye kadar hayat bana mutlu olmayı istemenin fazla olduğunu öğretti. Unutun gitsin. Sadece fişimi çekin de bu fiyasko sona ersin.