Baş döndürücü karanlık.

Belki de gerçekten ilaç kullanmalıyım. Gözlerim yarısına kadar kapalı, açık olan kısımla ise gördüklerim anlamsız. Yürüyen bir çok kadavra görüyorum her gün, nefes alıp almadıkları umrumda değil. Ama artık umrumda olsun istiyorum, bir tanesinin hayatımı sarsmasına ihtiyacım var belki de.
Fazlasıyla belki ile başlayan cümle var hayatımda, farkındayım. Çünkü bir sonraki adımıma karar veremiyorum. O kadar ince bir ipte yürüdüğümü hissediyorum ki, bir sonraki sonum bile olabilir. Sonun gelmesine hazır mıyım bunu bile bilmiyorum. İstediğim bu belki, kendimi tanımalıyım artık. Kendimden parçalar görmek istiyorum şu lanet olası kadavralarda, bana bazılarının bir şeyler ifade etmesini istiyorum, güldüklerinde ağızlarından akan kan midemi bulandırıyor.
Zihinsel bir hastalığım da olabilir, hayal gücü de. Ne olursa olsun, ilerleyecek gücümün olduğunu bile sanmıyorum. Olduğum yerde durmak bile yorucu, sanki sonsuza dek uyusam iyi gelecek. Tecrübe edindiklerimin arasında olsaydı, işime yarar bir şeyler çıkarabilirdim. Pes etmeme gücü gerekli, inancı.
Sanırım şimdilik yanıp sönen ışıklar eşliğinde döneceğim etrafımda emin olana dek.